publicerad: 2015
status
1stat·us
[sta´t‑ el. sta`t‑]
substantiv
~en ~ar • socialt anseende; ställning – Nästan alla sammansättn. med status- hör till 1status.
| Singular | |
|---|---|
| en status | obestämd form |
| en status | obestämd form genitiv |
| statusen | bestämd form |
| statusens | bestämd form genitiv |
| Plural | |
| statusar | obestämd form |
| statusars | obestämd form genitiv |
| statusarna | bestämd form |
| statusarnas | bestämd form genitiv |
2stat·us
[sta´t‑ el. sta`t‑]
substantiv; best. ~ el. ~en • medicinskt tillstånd
| Singular | |
|---|---|
| en status | obestämd form |
| en status | obestämd form genitiv |
| status (statusen) | bestämd form |
| status (statusens) | bestämd form genitiv |


