publicerad: 2015
stilbrytning
stil|bryt·ning
substantiv
~en ~ar • till stil 2,3 och brytning 5
| Singular | |
|---|---|
| en stilbrytning | obestämd form |
| en stilbrytnings | obestämd form genitiv |
| stilbrytningen | bestämd form |
| stilbrytningens | bestämd form genitiv |
| Plural | |
| stilbrytningar | obestämd form |
| stilbrytningars | obestämd form genitiv |
| stilbrytningarna | bestämd form |
| stilbrytningarnas | bestämd form genitiv |


