publicerad: 2015
strulputte
strul|putte
substantiv
~n ‑puttar • ⟨vard.⟩ strulig person
| Singular | |
|---|---|
| en strulputte | obestämd form |
| en strulputtes | obestämd form genitiv |
| strulputten | bestämd form |
| strulputtens | bestämd form genitiv |
| Plural | |
| strulputtar | obestämd form |
| strulputtars | obestämd form genitiv |
| strulputtarna | bestämd form |
| strulputtarnas | bestämd form genitiv |


