publicerad: 2015
stämningsman
stäm·nings|man
substantiv
~nen; pl. ‑män, best. pl. ‑männen • till stämning 3 1man 1
| Singular | |
|---|---|
| en stämningsman | obestämd form |
| en stämningsmans | obestämd form genitiv |
| stämningsmannen | bestämd form |
| stämningsmannens | bestämd form genitiv |
| Plural | |
| stämningsmän | obestämd form |
| stämningsmäns | obestämd form genitiv |
| stämningsmännen | bestämd form |
| stämningsmännens | bestämd form genitiv |


