publicerad: 2015
surgubbe
sur|gubbe
substantiv
~n ‑gubbar • ⟨vard.⟩ till sur 3 gubbe
| Singular | |
|---|---|
| en surgubbe | obestämd form |
| en surgubbes | obestämd form genitiv |
| surgubben | bestämd form |
| surgubbens | bestämd form genitiv |
| Plural | |
| surgubbar | obestämd form |
| surgubbars | obestämd form genitiv |
| surgubbarna | bestämd form |
| surgubbarnas | bestämd form genitiv |


