publicerad: 2015
tidsordning
tids|ordn·ing
substantiv
~en ~ar • till ordning 4 tid
| Singular | |
|---|---|
| en tidsordning | obestämd form |
| en tidsordnings | obestämd form genitiv |
| tidsordningen | bestämd form |
| tidsordningens | bestämd form genitiv |
| Plural | |
| tidsordningar | obestämd form |
| tidsordningars | obestämd form genitiv |
| tidsordningarna | bestämd form |
| tidsordningarnas | bestämd form genitiv |


