publicerad: 2015
tinne
tinne
substantiv
~n tinnar • uppskjutande parti intill skottglugg på murkrön; spets, topp
| Singular | |
|---|---|
| en tinne | obestämd form |
| en tinnes | obestämd form genitiv |
| tinnen | bestämd form |
| tinnens | bestämd form genitiv |
| Plural | |
| tinnar | obestämd form |
| tinnars | obestämd form genitiv |
| tinnarna | bestämd form |
| tinnarnas | bestämd form genitiv |


