publicerad: 2015
trafikpolitiker
traf·ik|pol·it·ik·er
substantiv
~n; pl. ~ trafikpolitik
| Singular | |
|---|---|
| en trafikpolitiker | obestämd form |
| en trafikpolitikers | obestämd form genitiv |
| trafikpolitikern | bestämd form |
| trafikpolitikerns | bestämd form genitiv |
| Plural | |
| trafikpolitiker | obestämd form |
| trafikpolitikers | obestämd form genitiv |
| trafikpolitikerna | bestämd form |
| trafikpolitikernas | bestämd form genitiv |


