publicerad: 2015
tronarvinge
tron|arv·inge
substantiv
~n ‑arvingar tron arvinge
| Singular | |
|---|---|
| en tronarvinge | obestämd form |
| en tronarvinges | obestämd form genitiv |
| tronarvingen | bestämd form |
| tronarvingens | bestämd form genitiv |
| Plural | |
| tronarvingar | obestämd form |
| tronarvingars | obestämd form genitiv |
| tronarvingarna | bestämd form |
| tronarvingarnas | bestämd form genitiv |


