publicerad: 2015
trumling
truml·ing
substantiv
~en ~ar • till 1trumla 1,2
| Singular | |
|---|---|
| en trumling | obestämd form |
| en trumlings | obestämd form genitiv |
| trumlingen | bestämd form |
| trumlingens | bestämd form genitiv |
| Plural | |
| trumlingar | obestämd form |
| trumlingars | obestämd form genitiv |
| trumlingarna | bestämd form |
| trumlingarnas | bestämd form genitiv |


