publicerad: 2015
tunga
1tunga
substantiv
~n tungor 1 en kroppsdel; tunn, avlång del av ngt; tungan på vågen det utslagsgivande2 en fisk – I sammansättn. tung-, ngn gång tungo-.
| Singular | |
|---|---|
| en tunga | obestämd form |
| en tungas | obestämd form genitiv |
| tungan | bestämd form |
| tungans | bestämd form genitiv |
| Plural | |
| tungor | obestämd form |
| tungors | obestämd form genitiv |
| tungorna | bestämd form |
| tungornas | bestämd form genitiv |


