publicerad: 2015
undring
undr·ing
substantiv
~en ~ar • ⟨vard.⟩ undrande fundering; till undra 1,2
| Singular | |
|---|---|
| en undring | obestämd form |
| en undrings | obestämd form genitiv |
| undringen | bestämd form |
| undringens | bestämd form genitiv |
| Plural | |
| undringar | obestämd form |
| undringars | obestämd form genitiv |
| undringarna | bestämd form |
| undringarnas | bestämd form genitiv |


