publicerad: 2015
ungdomsbrott
ung·doms|brott
substantiv
~et; pl. ~ • till ungdom 1,2 brott 1
| Singular | |
|---|---|
| ett ungdomsbrott | obestämd form |
| ett ungdomsbrotts | obestämd form genitiv |
| ungdomsbrottet | bestämd form |
| ungdomsbrottets | bestämd form genitiv |
| Plural | |
| ungdomsbrott | obestämd form |
| ungdomsbrotts | obestämd form genitiv |
| ungdomsbrotten | bestämd form |
| ungdomsbrottens | bestämd form genitiv |


