publicerad: 2015
unikat
un·ik·at
[‑a´t]
substantiv
~et; pl. ~ • konstföremål som är det enda i sitt slag
| Singular | |
|---|---|
| ett unikat | obestämd form |
| ett unikats | obestämd form genitiv |
| unikatet | bestämd form |
| unikatets | bestämd form genitiv |
| Plural | |
| unikat | obestämd form |
| unikats | obestämd form genitiv |
| unikaten | bestämd form |
| unikatens | bestämd form genitiv |


