publicerad: 2015
uppenbara
upp·en·bara
verb
~de ~t • visa, låta se
| Finita former | |
|---|---|
| uppenbarar | presens aktiv |
| uppenbaras | presens passiv |
| uppenbarade | preteritum aktiv |
| uppenbarades | preteritum passiv |
| uppenbara | imperativ aktiv |
| Infinita former | |
| att uppenbara | infinitiv aktiv |
| att uppenbaras | infinitiv passiv |
| har/hade uppenbarat | supinum aktiv |
| har/hade uppenbarats | supinum passiv |
| Presens particip | |
| uppenbarande | |
| Perfekt particip | |
| en uppenbarad + substantiv | |
| ett uppenbarat + substantiv | |
| den/det/de uppenbarade + substantiv | |
uppenbara sig
• ⟨särsk. relig.⟩ visa sigOrdform(er) uppenbara sig


