publicerad: 2015
uppfostrare
upp|fostr·are
substantiv
~n; pl. ~, best. pl. ‑fostrarna uppfostra
| Singular | |
|---|---|
| en uppfostrare | obestämd form |
| en uppfostrares | obestämd form genitiv |
| uppfostraren | bestämd form |
| uppfostrarens | bestämd form genitiv |
| Plural | |
| uppfostrare | obestämd form |
| uppfostrares | obestämd form genitiv |
| uppfostrarna | bestämd form |
| uppfostrarnas | bestämd form genitiv |


