publicerad: 2015
uppryckning
upp|ryck·ning
substantiv
~en ~ar • till rycka upp sig
| Singular | |
|---|---|
| en uppryckning | obestämd form |
| en upprycknings | obestämd form genitiv |
| uppryckningen | bestämd form |
| uppryckningens | bestämd form genitiv |
| Plural | |
| uppryckningar | obestämd form |
| uppryckningars | obestämd form genitiv |
| uppryckningarna | bestämd form |
| uppryckningarnas | bestämd form genitiv |


