publicerad: 2015
urborrning
ur|borr·ning
substantiv
~en ~ar 1ur borrning
| Singular | |
|---|---|
| en urborrning | obestämd form |
| en urborrnings | obestämd form genitiv |
| urborrningen | bestämd form |
| urborrningens | bestämd form genitiv |
| Plural | |
| urborrningar | obestämd form |
| urborrningars | obestämd form genitiv |
| urborrningarna | bestämd form |
| urborrningarnas | bestämd form genitiv |


