publicerad: 2015
urbränning
ur|bränn·ing
substantiv
~en ~ar 1ur bränning 1
| Singular | |
|---|---|
| en urbränning | obestämd form |
| en urbrännings | obestämd form genitiv |
| urbränningen | bestämd form |
| urbränningens | bestämd form genitiv |
| Plural | |
| urbränningar | obestämd form |
| urbränningars | obestämd form genitiv |
| urbränningarna | bestämd form |
| urbränningarnas | bestämd form genitiv |


