publicerad: 2015
urbränning
ur|bränn·ing
substantiv
~en ~ar 1ur bränning 1
Singular | |
---|---|
en urbränning | obestämd form |
en urbrännings | obestämd form genitiv |
urbränningen | bestämd form |
urbränningens | bestämd form genitiv |
Plural | |
urbränningar | obestämd form |
urbränningars | obestämd form genitiv |
urbränningarna | bestämd form |
urbränningarnas | bestämd form genitiv |