publicerad: 2015
ursäkta
ur|säkta
[u`r‑ el. ‑säk´ta]
verb
~de ~t 1 vanl. med betoning på första stavelsen; utgöra ursäkt för2 förlåta
| Finita former | |
|---|---|
| ursäktar | presens aktiv |
| ursäktas | presens passiv |
| ursäktade | preteritum aktiv |
| ursäktades | preteritum passiv |
| ursäkta | imperativ aktiv |
| Infinita former | |
| att ursäkta | infinitiv aktiv |
| att ursäktas | infinitiv passiv |
| har/hade ursäktat | supinum aktiv |
| har/hade ursäktats | supinum passiv |
| Presens particip | |
| ursäktande | |
| Perfekt particip | |
| en ursäktad + substantiv | |
| ett ursäktat + substantiv | |
| den/det/de ursäktade + substantiv | |
ursäkta sig
• be om ursäkt; anföra som skäl för visst (oartigt) beteendeOrdform(er) ursäkta sig


