publicerad: 2015
utbalansering
ut|bal·ans·er·ing
substantiv
~en ~ar • av verktyg(s vikt)
| Singular | |
|---|---|
| en utbalansering | obestämd form |
| en utbalanserings | obestämd form genitiv |
| utbalanseringen | bestämd form |
| utbalanseringens | bestämd form genitiv |
| Plural | |
| utbalanseringar | obestämd form |
| utbalanseringars | obestämd form genitiv |
| utbalanseringarna | bestämd form |
| utbalanseringarnas | bestämd form genitiv |


