publicerad: 2015
utfärdare
ut|färd·are
substantiv
~n; pl. ~, best. pl. ‑färdarna utfärda
| Singular | |
|---|---|
| en utfärdare | obestämd form |
| en utfärdares | obestämd form genitiv |
| utfärdaren | bestämd form |
| utfärdarens | bestämd form genitiv |
| Plural | |
| utfärdare | obestämd form |
| utfärdares | obestämd form genitiv |
| utfärdarna | bestämd form |
| utfärdarnas | bestämd form genitiv |


