publicerad: 2015
utplattning
ut|platt·ning
substantiv
~en • till 2platta
| Singular | |
|---|---|
| en utplattning | obestämd form |
| en utplattnings | obestämd form genitiv |
| utplattningen | bestämd form |
| utplattningens | bestämd form genitiv |


