publicerad: 2015
utsvävning
ut|sväv·ning
substantiv
~en ~ar • mest i pl.; dekadent nöjesliv
| Singular | |
|---|---|
| en utsvävning | obestämd form |
| en utsvävnings | obestämd form genitiv |
| utsvävningen | bestämd form |
| utsvävningens | bestämd form genitiv |
| Plural | |
| utsvävningar | obestämd form |
| utsvävningars | obestämd form genitiv |
| utsvävningarna | bestämd form |
| utsvävningarnas | bestämd form genitiv |


