publicerad: 2015
vanvetting
van|vett·ing
substantiv
~en ~ar vanvett
| Singular | |
|---|---|
| en vanvetting | obestämd form |
| en vanvettings | obestämd form genitiv |
| vanvettingen | bestämd form |
| vanvettingens | bestämd form genitiv |
| Plural | |
| vanvettingar | obestämd form |
| vanvettingars | obestämd form genitiv |
| vanvettingarna | bestämd form |
| vanvettingarnas | bestämd form genitiv |


