publicerad: 2015
variant
vari·ant
[‑an´t]
substantiv
~en ~er 1 besläktad sido- el. växelform; avvikande form el. läsart2 pregnant dragföljd i schackparti
| Singular | |
|---|---|
| en variant | obestämd form |
| en variants | obestämd form genitiv |
| varianten | bestämd form |
| variantens | bestämd form genitiv |
| Plural | |
| varianter | obestämd form |
| varianters | obestämd form genitiv |
| varianterna | bestämd form |
| varianternas | bestämd form genitiv |


