publicerad: 2015
vingbrott
ving|brott
substantiv
~et; pl. ~ • på flygplan; till brott 3
| Singular | |
|---|---|
| ett vingbrott | obestämd form |
| ett vingbrotts | obestämd form genitiv |
| vingbrottet | bestämd form |
| vingbrottets | bestämd form genitiv |
| Plural | |
| vingbrott | obestämd form |
| vingbrotts | obestämd form genitiv |
| vingbrotten | bestämd form |
| vingbrottens | bestämd form genitiv |


