publicerad: 2015
voltigering
volt·ig·er·ing
[‑i∫e´r‑]
substantiv
~en voltigera
| Singular | |
|---|---|
| en voltigering | obestämd form |
| en voltigerings | obestämd form genitiv |
| voltigeringen | bestämd form |
| voltigeringens | bestämd form genitiv |


