publicerad: 2015
vrickning
vrick·ning
substantiv
~en ~ar vricka 1
| Singular | |
|---|---|
| en vrickning | obestämd form |
| en vricknings | obestämd form genitiv |
| vrickningen | bestämd form |
| vrickningens | bestämd form genitiv |
| Plural | |
| vrickningar | obestämd form |
| vrickningars | obestämd form genitiv |
| vrickningarna | bestämd form |
| vrickningarnas | bestämd form genitiv |


