publicerad: 2015
vricka
vricka
verb
~de ~t 1 vrida arm el. ben olyckligt: vricka en fot2 föra fram och åter med små snabba rörelser
| Finita former | |
|---|---|
| vrickar | presens aktiv |
| vrickas | presens passiv |
| vrickade | preteritum aktiv |
| vrickades | preteritum passiv |
| vricka | imperativ aktiv |
| Infinita former | |
| att vricka | infinitiv aktiv |
| att vrickas | infinitiv passiv |
| har/hade vrickat | supinum aktiv |
| har/hade vrickats | supinum passiv |
| Presens particip | |
| vrickande | |
| Perfekt particip | |
| en vrickad + substantiv | |
| ett vrickat + substantiv | |
| den/det/de vrickade + substantiv | |
vricka sig
• vrida en kroppsdel olyckligt, vricka fotenOrdform(er) vricka sig


