publicerad: 2015
artikulering
art·ikul·er·ing
substantiv
~en ~ar artikulera
| Singular | |
|---|---|
| en artikulering | obestämd form |
| en artikulerings | obestämd form genitiv |
| artikuleringen | bestämd form |
| artikuleringens | bestämd form genitiv |
| Plural | |
| artikuleringar | obestämd form |
| artikuleringars | obestämd form genitiv |
| artikuleringarna | bestämd form |
| artikuleringarnas | bestämd form genitiv |


