publicerad: 2015
artikulationsförmåga
art·ikul·at·ions|för·måga
substantiv
~n artikulation förmåga 1
| Singular | |
|---|---|
| en artikulationsförmåga | obestämd form |
| en artikulationsförmågas | obestämd form genitiv |
| artikulationsförmågan | bestämd form |
| artikulationsförmågans | bestämd form genitiv |


