publicerad: 2015
artikulationssätt
art·ikul·at·ions|sätt
substantiv
~et; pl. ~ artikulation sätt 1
| Singular | |
|---|---|
| ett artikulationssätt | obestämd form |
| ett artikulationssätts | obestämd form genitiv |
| artikulationssättet | bestämd form |
| artikulationssättets | bestämd form genitiv |
| Plural | |
| artikulationssätt | obestämd form |
| artikulationssätts | obestämd form genitiv |
| artikulationssätten | bestämd form |
| artikulationssättens | bestämd form genitiv |


