publicerad: 2015
attiralj
at·tir·alj
[‑al´j]
substantiv
~en ~er • mest i pl.; samling tillbehör, utrustning
| Singular | |
|---|---|
| en attiralj | obestämd form |
| en attiraljs | obestämd form genitiv |
| attiraljen | bestämd form |
| attiraljens | bestämd form genitiv |
| Plural | |
| attiraljer | obestämd form |
| attiraljers | obestämd form genitiv |
| attiraljerna | bestämd form |
| attiraljernas | bestämd form genitiv |


