publicerad: 2015
bönfalla
bön|falla
verb
‑föll, ‑fallit, pres. ‑faller • ivrigt be om
| Finita former | |
|---|---|
| bönfaller | presens aktiv |
| bönfalls (bönfalles) | presens passiv |
| bönföll | preteritum aktiv |
| bönfölls | preteritum passiv |
| bönfall | imperativ aktiv |
| Infinita former | |
| att bönfalla | infinitiv aktiv |
| att bönfallas | infinitiv passiv |
| har/hade bönfallit | supinum aktiv |
| har/hade bönfallits | supinum passiv |
| Presens particip | |
| bönfallande | |


