publicerad: 2015
befälhavare
be·fäl|hav·are
substantiv
~n; pl. ~, best. pl. ‑havarna befäl 1 -havare
| Singular | |
|---|---|
| en befälhavare | obestämd form |
| en befälhavares | obestämd form genitiv |
| befälhavaren | bestämd form |
| befälhavarens | bestämd form genitiv |
| Plural | |
| befälhavare | obestämd form |
| befälhavares | obestämd form genitiv |
| befälhavarna | bestämd form |
| befälhavarnas | bestämd form genitiv |


