publicerad: 2015
benföring
ben|för·ing
substantiv
~en ~ar • till ben 2 -föring
| Singular | |
|---|---|
| en benföring | obestämd form |
| en benförings | obestämd form genitiv |
| benföringen | bestämd form |
| benföringens | bestämd form genitiv |
| Plural | |
| benföringar | obestämd form |
| benföringars | obestämd form genitiv |
| benföringarna | bestämd form |
| benföringarnas | bestämd form genitiv |


