publicerad: 2015
bespottelse
be·spott·else
substantiv
~n ~r • ⟨åld.⟩ bespotta
Singular | |
---|---|
en bespottelse | obestämd form |
en bespottelses | obestämd form genitiv |
bespottelsen | bestämd form |
bespottelsens | bestämd form genitiv |
Plural | |
bespottelser | obestämd form |
bespottelsers | obestämd form genitiv |
bespottelserna | bestämd form |
bespottelsernas | bestämd form genitiv |