publicerad: 2015
dununge
dun|unge
substantiv
~n ‑ungar • han är ingen dununge han är erfaren
| Singular | |
|---|---|
| en dununge | obestämd form |
| en dununges | obestämd form genitiv |
| dunungen | bestämd form |
| dunungens | bestämd form genitiv |
| Plural | |
| dunungar | obestämd form |
| dunungars | obestämd form genitiv |
| dunungarna | bestämd form |
| dunungarnas | bestämd form genitiv |


