publicerad: 2015
efterarvinge
efter|arv·inge
substantiv
~n ‑arvingar • person som har rätt till arv först sedan en annan arvinge avlidit
| Singular | |
|---|---|
| en efterarvinge | obestämd form |
| en efterarvinges | obestämd form genitiv |
| efterarvingen | bestämd form |
| efterarvingens | bestämd form genitiv |
| Plural | |
| efterarvingar | obestämd form |
| efterarvingars | obestämd form genitiv |
| efterarvingarna | bestämd form |
| efterarvingarnas | bestämd form genitiv |


