publicerad: 2015
fragmentering
frag·ment·er·ing
substantiv
~en ~ar fragmentera
| Singular | |
|---|---|
| en fragmentering | obestämd form |
| en fragmenterings | obestämd form genitiv |
| fragmenteringen | bestämd form |
| fragmenteringens | bestämd form genitiv |
| Plural | |
| fragmenteringar | obestämd form |
| fragmenteringars | obestämd form genitiv |
| fragmenteringarna | bestämd form |
| fragmenteringarnas | bestämd form genitiv |


