publicerad: 2015
fragmentisering
frag·ment·is·er·ing
substantiv
~en ~ar fragmentisera
| Singular | |
|---|---|
| en fragmentisering | obestämd form |
| en fragmentiserings | obestämd form genitiv |
| fragmentiseringen | bestämd form |
| fragmentiseringens | bestämd form genitiv |
| Plural | |
| fragmentiseringar | obestämd form |
| fragmentiseringars | obestämd form genitiv |
| fragmentiseringarna | bestämd form |
| fragmentiseringarnas | bestämd form genitiv |


