publicerad: 2015
hickning
hick·ning
substantiv
~en ~ar 2hicka
Singular | |
---|---|
en hickning | obestämd form |
en hicknings | obestämd form genitiv |
hickningen | bestämd form |
hickningens | bestämd form genitiv |
Plural | |
hickningar | obestämd form |
hickningars | obestämd form genitiv |
hickningarna | bestämd form |
hickningarnas | bestämd form genitiv |