publicerad: 2015
idissla
id·issla
verb
~de ~t • om bl.a. kor: tugga gång på gång; om människor: älta, tjata om
| Finita former | |
|---|---|
| idisslar | presens aktiv |
| idisslas | presens passiv |
| idisslade | preteritum aktiv |
| idisslades | preteritum passiv |
| idissla | imperativ aktiv |
| Infinita former | |
| att idissla | infinitiv aktiv |
| att idisslas | infinitiv passiv |
| har/hade idisslat | supinum aktiv |
| har/hade idisslats | supinum passiv |
| Presens particip | |
| idisslande | |
| Perfekt particip | |
| en idisslad + substantiv | |
| ett idisslat + substantiv | |
| den/det/de idisslade + substantiv | |


