publicerad: 2015
inkalla
in|kalla
verb
~de ~t • uppmana el. beordra att inställa sig: inkalla el. kalla in vittnen; under beredskapen låg han inkallad två år
| Finita former | |
|---|---|
| inkallar | presens aktiv |
| inkallas | presens passiv |
| inkallade | preteritum aktiv |
| inkallades | preteritum passiv |
| inkalla | imperativ aktiv |
| Infinita former | |
| att inkalla | infinitiv aktiv |
| att inkallas | infinitiv passiv |
| har/hade inkallat | supinum aktiv |
| har/hade inkallats | supinum passiv |
| Presens particip | |
| inkallande | |
| Perfekt particip | |
| en inkallad + substantiv | |
| ett inkallat + substantiv | |
| den/det/de inkallade + substantiv | |


