publicerad: 2015
klargöring
klar|gör·ing
substantiv
~en ~ar klargöra
| Singular | |
|---|---|
| en klargöring | obestämd form |
| en klargörings | obestämd form genitiv |
| klargöringen | bestämd form |
| klargöringens | bestämd form genitiv |
| Plural | |
| klargöringar | obestämd form |
| klargöringars | obestämd form genitiv |
| klargöringarna | bestämd form |
| klargöringarnas | bestämd form genitiv |


