publicerad: 2015
kommunikator
kom·mun·ik·at·or
[‑a`t‑]
substantiv
~n ~er [‑o´r‑] • ett kommunikationshjälpmedel för talskadade; till kommunikation 2
| Singular | |
|---|---|
| en kommunikator | obestämd form |
| en kommunikators | obestämd form genitiv |
| kommunikatorn | bestämd form |
| kommunikatorns | bestämd form genitiv |
| Plural | |
| kommunikatorer | obestämd form |
| kommunikatorers | obestämd form genitiv |
| kommunikatorerna | bestämd form |
| kommunikatorernas | bestämd form genitiv |
SAOL
