publicerad: 2015
konfrontera
kon·front·era
verb
~de ~t • ställa ansikte mot ansikte ofta med konflikt som följd; jfr konfrontation
| Finita former | |
|---|---|
| konfronterar | presens aktiv |
| konfronteras | presens passiv |
| konfronterade | preteritum aktiv |
| konfronterades | preteritum passiv |
| konfrontera | imperativ aktiv |
| Infinita former | |
| att konfrontera | infinitiv aktiv |
| att konfronteras | infinitiv passiv |
| har/hade konfronterat | supinum aktiv |
| har/hade konfronterats | supinum passiv |
| Presens particip | |
| konfronterande | |
| Perfekt particip | |
| en konfronterad + substantiv | |
| ett konfronterat + substantiv | |
| den/det/de konfronterade + substantiv | |


