publicerad: 2015
kontraindikation
kontra|in·dik·at·ion
substantiv
~en ~er • faktor som skäl mot att vidta viss medicinsk åtgärd
Singular | |
---|---|
en kontraindikation | obestämd form |
en kontraindikations | obestämd form genitiv |
kontraindikationen | bestämd form |
kontraindikationens | bestämd form genitiv |
Plural | |
kontraindikationer | obestämd form |
kontraindikationers | obestämd form genitiv |
kontraindikationerna | bestämd form |
kontraindikationernas | bestämd form genitiv |