publicerad: 2015
kronbjudning
kron|bjud·ning
substantiv
~en ~ar • vid förlossning, då barnet förlöses med den bakre delen av huvudet först; till bjudning 2
| Singular | |
|---|---|
| en kronbjudning | obestämd form |
| en kronbjudnings | obestämd form genitiv |
| kronbjudningen | bestämd form |
| kronbjudningens | bestämd form genitiv |
| Plural | |
| kronbjudningar | obestämd form |
| kronbjudningars | obestämd form genitiv |
| kronbjudningarna | bestämd form |
| kronbjudningarnas | bestämd form genitiv |


